Na een geslaagde maandagmiddag, waarin we met de kinderen uit de buurt activiteiten hebben gedaan zoals: sport en spel, bijbelverhaal en knutselen, hebben we samen met Pier en Joke gegeten in de tuin en kregen we van Pier liedjes aangeleerd in het Servisch. Dinsdagochtend zijn we begonnen met het verven van de plafonds in beide lokalen. Ondertussen werden er ook wasje gedraaid en kinderwerk onderdelen voorbereid. Tot een uur of 3 zijn we bezig geweest met het schilderen waarna we onder het genot van een bakje koffie of thee een (door de vrouw van de plaatselijke voorganger gemaakte) perzik-cake hebben gegeten. De kinderactiviteiten verliepen dit keer beter dan de eerste keer, mede omdat iedereen wist wat hij of zij kon doen en we beter wisten wat er van ons verwacht werd.

Toen het kinderwerk bijna ten einde was, werd er nog fanatiek gevoetbald door een ploeg jongens inclusief een aantal jongens van onze groep. Dit spel eindigde alleen niet zoals gepland, Jeroen viel waardoor hij een tijd lang niet goed kon ademhalen, na ongeveer 40 minuten is er door de leiding toch een ambulance gebeld, mede omdat Jeroen weinig vooruitgang boekte in het onder controle krijgen van zijn ademhaling. Eenmaal door de artsen onderzocht op een van onze etenstafels bleek dat het allemaal meeviel. Jeroen kan nog niet volledig functioneren vanwege zijn rugpijn maar we zijn dankbaar voor de gebeden en de betrokkenheid die gevoeld werd.

Woensdag werd er wisselvallig gewerkt. Er waren veel pijntjes waardoor de werkploeg wat werd uitgedund, dit was te merken bij zowel het verfwerk als het kinderwerk. Het had ook wel weer zijn positieve uitwerking omdat je meer op elkaar ingespeeld raakt. Als groep hebben we zo onze ups-and-downs, maar we leren elkaar steeds beter kennen en ook hoe we goed met elkaar om kunnen gaan. Nadat de kinderen weg waren, zijn we geëindigd met een waterballonnen gevecht. ’s Avonds hebben we de dag goed met elkaar afgesloten door lekker te eten in het centrum van Novisad.

We hebben gemerkt dat we de afgelopen dagen veel tegenslagen te verduren hebben gekregen en dat dit werk veel van ons vraagt. Zowel geestelijk als lichamelijk zijn er mankementen, koorts, vermoeidheid en stress. We willen dit dan ook als gebedspunt bij jullie neerleggen.

Terwijl we dit schrijven, is onze eerste vrije dag begonnen. Nadat iedereen langzaam uit bed is gekropen, staat voor vanmiddag de Donau op de planning. Hier hopen we uit te kunnen rusten en eventueel verkoeling in het water te vinden. Aan het eind van de middag hebben we voor de laatste keer de kinderen uit deze buurt over de vloer. We sluiten af door het Evangelie te vertellen. Volgende week gaan we naar een buitenwijk ten noorden van Novi Sad, waar we met een andere groep kinderen zullen werken.